Վալենտինի և Սուրբ Սարգսի օրը վերածվում է յուրօրինակ տոնակատարության: Ամեն զույգ առանձնահատուկ մոտեցում է ցուցաբերում` սիրելիին երջանիկ տեսնելու ձգտումով: Մեր զրուցակիցը Արտաշ Ասատրյանն է:
-Այս օրերին որևէ բան նվիրե՞լ եք Ձեր կնոջը` Աննային:
-Իhարկե, նախ, այն, որ նոր ձայնասկավառակիս վերջին երգը նվիրված է Աննային և կրում է նույն անունը, իսկ, առհասարակ, կարծում եմ , որ սիրո տոնին ամենամեծ նվերը սեր խոստովանելն է, հետո` արժեքավոր իրեր նվիրելը:
-Հիշու՞մ ես` ինչպես ես առաջին անգամ սեր խոստովանել:
-Աննային տեսել էի տեսանյութի միջոցով, դաշնամուր նվագելիս: Այդ ժամանակ էլ զգացմունքներ ծնվեցին ու միշտ մտքերիս, երազներիս մեջ էր, մինչև որ ստացվեց` խոստովանեցի և անհամբերությամբ, սրտատրոփ սպասում էի պատասխանի: Ի ուրախություն ինձ` նա էլ անտարբեր չէր:
-Սիրահարվածները հույսով աղաբլիթ են համտեսում: Դու փորձե՞լ ես ուտել, հավատու՞մ ես ավանդույթին:
-Հավատում եմ ավանդույթին, բայց ինքս չեմ կերել:
- Ծաղիկներ, հաճելի միջավայր, երաժշտություն, հնարավոր ամեն ինչ` սիրելիի օրը անմոռաց դարձնելու համար, իսկ անհրաժեշտ բառերը հե՞շտ գտար:
-Հիմա ոչ մի բան չեմ ասի: Այդ խոսքերը միայն Աննային եմ շշնջացել:
-Համաձա՞յն ես , որ սերը տարիների ընթացքում լեցուն է դառնում հոգատարությամբ, կապվածությամբ:
-Այո, համատեղ կյանքի ընթացքում ավելի արժևորված ու հավասարակշռված են դառնում որոշումները: Հոգ ես տանում ոչ միայն սիրելիի, այլև` այդ սիրուց ծնվածների մասին:
-Կարողանու՞մ ես ժամանակ տրամադրել երեխաների դաստիարակությանը:
-Երբեմն: Հիմնականում Աննան է զբաղվում բալիկներիս խնամքով ու դաստիարակությամբ:
-Նկարահանվեց նոր տեսահոլովակ ` «Սարի լալա» անվանումով, թողարկվեց նոր ձայնասկավառակ` «Կարոտել եմ»: Հասցնու՞մ եք միասին որևէ ռոմանտիկ վայրում վայելել օրը:
-Այո, բայց հիմնականում` երկրից դուրս: Աննան Եվրոպայում ճամփորդել եմ նախընտրում, եթե հարմար է լինում` գնում ենք հին մշակույթ ունեցող քաղաքներ: